پارک جنگلی چیتگر که به دلیل دارا بودن ۹۵۰ هکتار زمین پردرخت یکی از بزرگ‌ترین بوستان‌های جنگلی پایتخت محسوب می گردد، از شمال به بزرگراه حکیم غرب (شهید همدانی)، از جنوب به آزادراه تهران – کرج، از غرب به شهرک سرو آزاد، پیکان‌شهر و باغ گیاه شناسی و از شرق به منطقه خرگوش ‌دره محدود شده است.

در سال 1342 و در راستای سیاست کنترل مهاجرت مردم به شهرهای بزرگ، سازمان جنگل ها و مراتع کشور، احداث و کاشت جنگل کاری های 3 گانه شهر تهران را در دستور کار خود قرار داد که در نتیجه این مهم،  برای غرب تهران بوستان جنگلی چیتگر، برای شمال پایتخت بوستان جنگلی لویزان و در شرق بوستان جنگلی سرخه حصار برای پروژه های جنگل کاری مد نظر قرار داده شد. عملیات توسعه درختان بوستان جنگلی چیتگر تا سال 1348 به طول انجامید.

در سال 1361 بوستان چیتگر طی فرآیندی به شرکتی وابسته به بنیاد شهید به نام شرکت شاهد واگذار شد. در سال 1367 با صلاحدید مسئولین وقت به دلیل ضعف در نگهداری، بوستان به سازمان پارک ها و فضای سبز شهر تهران تحویل و در سال 1368 به شهرداری منطقه 5 واگذار گردید.

سرانجام در سال 1378 پس از شکل گیری شهرداری منطقه 22، پارک چیتگر در زمره اراضی تحویل این منطقه شهرداری قرار گرفت و از آن زمان تاکنون زیر نظر شهرداری منطقه 22 تهران اداره و نگهداری می گردد.

هدف از احداث این بوستان  که در آغاز مسیر وزیدن باد غربی به شهر تهران واقع شده ، بالا بردن مقدار اکسیژن هوای تهران بوده است و با توجه به برخی ویژگی ها نظیر وسعت زیاد، پوشش گیاهی انبوه، وجود عناصر و امکانات ویژه، چشم انداز های متنوع و سهولت دسترسی به لحاظ موقعیت قرار گیری توانسته است نقش ویژه ای را در برطرف ساختن برخی کمبودها و نیازهای شهری و فراشهری ایفا نماید و بر اساس مطالعات در حال حاضر این بوستان روزانه به طور میانگین 10 هزار نفر مراجعه کننده دارد.

حداقل ارتفاع پارک چیتگر از سطح دریا بطور متوسط 1269 متر بوده و اختلاف ارتفاع بین پست ترین و مرتفع ترین نقطه پارک 88 متر است. در مجموع می توان گفت منطقه ای که پارک چیتگر در آن واقع گردیده است، بسته به نقاط مختلف آن، دارای نوسانات بسیاری است و شیب این بخش از صفر تا هشتاد درصد می باشد.

پارک جنگلی چیتگر پوششی غنی از گیاهانی همچون کاج تهران، زبان گنجشک، اقاقیا، نارون، پلت، سرو خمره ای، سرونقره ای، افرای سیاه و ارغوان دارد. حدود 53 درصد از این درختان را گونه های سوزنی برگ تشکیل می دهند و در مجموع درختان سوزنی برگ در حدود 390 هکتار (در حدود 48% مساحت کل پارک) را به خود اختصاص داده اند . حدود 47 درصد دیگر از درختان پارک نیز متشکل از درختان پهن برگ می باشند.

علاوه بر غنای گونه ی گیاهی، بوستان جنگلی چیتگر دارای انواع مختلفی از گونه های جانوری نیز می باشد که در قسمت های مختلف این مجموعه زندگی می کنند. از جمله ی این گونه ها می توان به طوطی، مرغ مینا، کلاغ، گنجشک و همچنین سنجاب و روباه اشاره نمود. وجود این طیف متنوع از جانوارن برای علاقمندان به طبیعت شرایط مناسبی را ایجاد کرده است تا بتوانند در فاصله کمی از بافت شهری فرصت نظاره طبیعت و بهره مندی از مواهب آن را داشته باشند.

امتداد اصلی پارک چیتگر در جهت شرقی – غربی بوده و پستی و بلندی های عمده آن را تپه ماهور تشکیل می دهد.

پوشش درختی بوستان مساحتی در حدود 874 هکتار را در بر می گیرد که با توجه به عبور مسیل چیتگر از وسط پارک ، این محدوده به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شده است.

  • محدوده شرقی به مساحت تقریبی 253 هکتار

پیست دوچرخه سواری به طول 6 کیلومتر در این بخش از پارک قرار گرفته است.

  • محدوده غربی به مساحت تقریبی 658 هکتار

باغ راز هستی در این بخش از بوستان چیتگر قرار گرفته است. مجموعه باغ راز هستی مساحتی بالغ بر ۱۸٫۵ هکتار داشته و شامل بخشهای گیاهان دارویی، برکه، مجموعه باغ نوازش و مجموعه نگهداری پرندگان زینتی نظیر طاووس و قرقاوول، قسمت گوزن‌ها و همچنین باغ پرتقال و درختان زیتون می‌باشد.

مکانی مناسب جهت دوچرخه سواری رشته کوهستان و کتابخانه از دیگر امکانات این بخش از پارک می باشد.

پارکینگ، آلاچیق، سرویس بهداشتی، رستوران و بوفه بوستان چیتگر نیز در محدوده غربی واقع شده اند.

از دیگر امکانات در نظر گرفته شده برای این بوستان می توان به؛

  • سالن اجتماعات

  • اسکان اضطراری

  • بوستان بانوان ریحانه

  • پارک بازی کودکان

  • باشگاه سوارکاری

  • پینت بال

  • درمانگاه

  • ایستگاه آتش نشانی

  • هلال احمر

  • باغ گل و زمین والیبال ساحلی اشاره کرد.

دریاچه چیتگر نیز در مجاورت این پارک واقع شده‌است.

دسترسی به بوستان جنگلی چیتگر از ورودی های زیر امکان پذیر می باشد: